Ons nieuwe meisje Djada <3

Sinds gisteren hebben we er een nieuw chihuahua meisje bij!!!
Ze is zoww schattig en zowww lieffff en zowww leukkkk!!!
Dolce vond haar eerst maar een beetje vreemd,
maar nu vind hij haar harstikke leuk
ze ravotten samen door het huis en door de tuin.
Ze is bijna 9 weken oud, ze is geboren op 27 juli 2009.
Is ze geen plaatje?!



Wil je meer lezen over Djada of Dolce of info over de chihuahua Klik hier

Update Ed

Woensdag
Vanmorgen belde Ed me op en vertelde dat de artsen voor de zekerheid nog een CT scan wilden maken,
om zeker te weten of ze misschien niet iets over het hoofd zien.
Niet dat ze de galblaas eruit halen terwijl dat helemaal niet het probleem is.
Wederom moest hij toch weer nuchter blijven totdat hij de CT scan had gehad.
En ook wilden ze de morfine gaan afbouwen van 3 x per dag naar 1x per dag.
Omdat het slecht is voor je lichaam.
's Avonds om 18:00 uur, na het avondeten, zouden ze Ed laten weten of ze hem direct gaan opereren of dat ze hem
op de wachtlijst zetten, en via de poli verder in de gaten houden en hem dan over 3 weken opereren.
Ik was met stomheid geslagen toen ik dat van Ed hoorde, ik snap echt niet wat ze daar aan het doen zijn!
's Avonds om 18:00 uur kwam er een andere chirurg bij Ed aan zijn bed.
En ja, hij wist niet goed wat ze doen moesten en wilde toch nog een keer overleg plegen met de andere chirurgen.
Of dat ze de galblaas er nu uit gingen halen of dat ze hem naar huis zouden sturen en dan op de polikliniek verder zouden gaan!!
Ed werd woest, en had het helemaal gehad! De afspraak was dat ze hem nu uitsluitsel zouden geven en nu ging die arts
hem vertellen dat ze er nog niet overuit waren! Hij zei tegen die arts ik vind het belachelijk dat jullie iemand met zoveel pijn
laten liggen, maar ik vind het prima allemaal, je gaat dan nu overleggen, en ik wil je niet eerder terug zien als jullie eruit zijn wat jullie gaan doen.
Die arts keek hem met een schuin oog aan, en ook verbaasd omdat Ed zo geirriteerd en boos reageerde.
Om kwart voor 7, kwam de arts weer met de mededeling dat hij naar huis mocht, en dat ze op de polikliniek verder
met hem gingen. Want het was nu geen spoed, en de waardes van de galblaas waren nu niet zo erg hoog meer.
Ja, zegt Ed dat snap ik, als ik dagen op bed lig en jullie me volstoppen met morfine en pijnstillers!!
Ja maar, zei de arts, ik wil op de poli verder onderzoek doen!
Nou zegt Ed ik heb afgelopen week vele onderzoeken gehad,
dus ik weet niet wat je verder nog wilt onderzoeken! Ik wil van die kl*te pijn af,
In januari ga ik voor 4 weken naar Spanje met mijn vrouw dus ik wil dat het opgelost wordt!
Want ik heb geen zin om in Spanje in het ziekenhuis te belanden!
En wat ga je doen met die pijn die ik constant heb????
Nou daar kreeg hij morfine tabletten voor.
Over 2 weken moet hij terug komen op de poli en hij kreeg een recept mee
voor maagbeschermers en morfine 3 x daags 50 mg!!!!!
Dus Ed is weer thuis.
Tuurlijk vind ik het fijn dat tie thuis is maar tis echt niet normaal wat hier gebeurd, of zie ik spoken?
De artsen spreken elkaar continue tegen, de één zegt dit, de ander dat.
Andere patiënten op Ed zijn afdeling werden er ook niet goed van! Zo besluiteloos als ze zijn daar!
Zelfs de verpleging werd gek van!
Ed zijn kamergenoot wist niet wat hij hoorde toen ze hem naar huis stuurden, onbegrijpelijk zei hij.
Want die zit heel de dag met zijn neus bovenop zijn situatie en ziet hoe Ed er aan toe is.
Maar zijn kamergenoot zei al, je hebt best kans dat ze het risico niet willen lopen met je, omdat je zo'n complex geval bent.
Ze komen er maar niet achter wat er nu precies scheelt, mede doordat je vele ziekten hebt.(Zijn longziekte, RLS, ziekte van Crohn)
Ik maak me zorgen om me ventje, hij stikt van de pijn, is op dit moment kortademig doordat zijn longen zitten te utteren,
en hij is in die paar dagen dat hij in het ziekenhuis heeft gelegen 5 kg afgevallen!!
We moeten het er maar mee doen, en ik hou hem goed in de gaten.
Dit is tevens het laatste log dat ik erover schrijf, tenzij er zich bijzonderheden voordoen.
Ik voel me machteloos en vreselijk boos.

update opname Ed

Maandag
Maandag was een voor Ed een zware dag.
Een zware dag, omdat de dingen niet liepen zoals het moest gaan.
Het begon al bij zijn ontbijt.
Bij zijn tweede hap van zijn boterham werd zijn
ontbijt door de verpleging, onder zijn neus vandaan getrokken.
Hij moest opeens nuchter blijven!
Maar waarom, dat konden ze niet zeggen.
Maar ondertussen stonden ze wel met 6 verschillende pillen voor zijn neus, en met de morfine spuit.
Normaal gesproken neemt hij die in na zijn ontbijt, maar nu niet.
Hij vertelde de verpleging, dat tie die niet ging slikken, waarop de verpleging vroeg waarom niet.
Ed zei omdat mij vroeger geleerd is dat je medicijnen niet op een lege maag moet innemen.
O ja, das waar zei de verpleging. (tssss het moet niet gekker worden)
's Middags kreeg hij ook weer geen eten, en nog steeds kon niemand Ed uitleggen waarom!
Zijn humeur daalde met de minuut, geen enkele arts was beschikbaar om tekst en uitleg te geven.
's Middags na het bezoekuur werd Ed opgehaald om een echo en röntgenfoto's te maken.
Op de foto's wilden ze kijken of er geen lucht in de borstkas zat wat de pijn zou kunnen veroorzaken.
Met de echo wilden ze zijn organen bekijken, het enige wat ze zagen waren galstenen, maar er zaten geen stenen
te utteren, normaal gesproken veroorzaakt een galsteen pijn als hij klem zit in een kanaaltje.
Tijdens de onderzoeken knalde Ed zijn infuusnaald eruit!
Dus er moest op de afdeling opnieuw een infuusnaald geprikt worden.
Ondanks de morfineprikken stikt hij nog steeds van de pijn.
En als klap op de vuurpijl loopt er zo'n jong verpleegstertje als kip zonder kop over de afdeling te hupsen.
Ook was hij bijna zijn zuurstof kwijt, een verpleegster had zuurstof nodig voor een andere patiënt, en vroeg aan Ed of
hij zuurstof gebruikte, Ed bevestigde dat, en toen ging ze op zoek naar een andere zuurstof tank.
Ed zijn dag kon niet meer stuk, but not heus!
's Avonds kreeg hij wederom geen avondeten! Hij werd steeds giftiger, en ik ook.
Weer opheldering gevraagd aan de verpleging maar die konden nog steeds niet zeggen waarom hij niks eten mocht.
Ik maakte me erge zorgen dat hij geen eten mocht, omdat hij vanwege zijn longziekte, NIET af mag vallen.
Omdat dat zeer slecht is voor zijn weerstand, omdat hij dan gevoeliger is voor bacterieën
en meer kans loopt op een longontstekeing en dat moeten we helemaal niet hebben
Hij loopt daarvoor bij een dieëtiste om bij te komen en krijgt daarvoor ook speciale drankjes, met veel calorieën.
En nu gingen ze hem gewoon nuchter houden, heel de dag had hij niks gegeten.
Na het bezoekuur heb ik Ray naar Ed gestuurd met warm eten, zodat hij toch iets binnen had.
Ik kon het niet over me hart verkrijgen om hem zo de nacht in te laten gaan.
's avonds voor het slapen gaan belden we elkaar nog even en vertelde Ed
dat ze hem morgen (dinsdag) ook nuchter wilden houden. Toen brak echt me klomp!
Nou dat gaat niet gebeuren, zolang daar geen gegronde reden voor is!
Kijk als je nuchter moet zijn omdat er een onderzoekplaats vind, dan snap ik dat.
Maar dit, nee dat gaat er niet in.

Dinsdag
Vanmorgen kreeg Ed idd weer geen eten!
Na het ontbijt, die Ed dus niet gekregen had, verscheen zijn arts aan zijn bed.
Kwaad vertelde Ed die arts dat hij het niet normaal vond dat hij voor de 2de dag geen eten kreeg.
Ed somde verschillende dingen op (wat weet ik niet meer ben ik ff vergeten)
Maar de arts bood gelijk zijn excuus aan, en vond dat geen manier van doen
en bood tevens zijn excuus aan voor de verpleging en hij zou gelijk de verpleging erop aanspreken.
Ook mocht Ed per direct eten, de arts regelde dat de etenskar weer terug kwam op de afdeling, zodat Ed alsnog zijn ontbijt kreeg.
En hij mocht gewoon alles weer drinken en eten.
's Middags moest hij wel even nuchter blijven voor een gastroscopie. In de maag zijn geen afwijkingen gevonden.
Dus dat is uitgesloten.
De internist heeft nog wel contact gezocht met Ed zijn longarts omdat zij nog even geluisterd had naar Ed zijn longen en
er begint wat te utteren, veel slijm in de longen, daar was ik dus al bang voor.
De morfine, de heftige constante pijn, minder bewegen, en 1 dag niet mogen eten, eist zijn tol en we moeten nu echt donders goed opletten.
De internist geeft het nu terug aan de chirurg. De chirurg is vandaag vluchtig langs geweest en heeft Ed laten weten,
dat hij morgen terug komt, en dan een beslissing gaat maken wat ze gaan doen.
Of ze gaan de galblaas in zijn geheel verwijderen, of ze sturen Ed naar huis om op de wachtlijst te zetten om over over 3 weken terug te komen om dan
de galblaas te verwijderen!
Nou ja! En hoe moet dat dan met die helse pijnen??? Want nu kan hij zichzelf een beetje op de been houden met de morfine.
Maar nu nog 3 weken morfine, is ook niet goed in Ed zijn toestand, lijkt me?
Ik vind het nogal omslachtig.
Maar aan de andere kant is het puur gissen van de artsen, want voor het zelfde geldt zijn het helemaal niet zijn galstenen....
Want hoe kan het dan dat de alvleesklier en zijn lever waardes verhoogd zijn?
De arts denkt dat dat misschien toch door irritatie komt van de galblaas. Denkt....
We wachten het maar weer af wat de morgen brengt

Ed zaterdagnacht opgenomen in het ziekenhuis

Zaterdagnacht werd Ed van het één op andere moment niet lekker, ineens heftige pijn onder zijn ribbenkast, kotsmisselijk en het klamme zweet brak hem uit, kon moeilijk ademen, en hij dreigde flauw te vallen.
112 gebeld en is hij met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht, met het vermoeden dat hij een maagperforatie had.
Op de spoed eisende hulp(SEH)bleek dat gelukkig niet het geval te zijn. Na allerlei onderzoeken, en vele artsen verder, kreeg hij 15 mg morfine tegen de pijn. Ze konden niet ontdekken wat er aan de hand was en besloten hem op te nemen na de uitslagen van het bloed.
Wat ze daarin hadden vonden konden ze niet precies zeggen, omdat het prik-lap een storing had, en dus ook de computers e.d niet naar behoren werkten.
Na een lange spannende nacht lag ik om half 6 in mijn mandje.
Ed had op de afdeling, 2 paracetamol tegen de pijn gekregen, maar dat hielp niet tegen de constante pijn, na overleg met de artsen is besloten om hem 3 maal daags morfine te geven, en tussendoor paracetemol en medicijnen voor bescherming van de maagwand.
De uitslagen van zijn bloed na de 2de keer prikken gaf aan dat zijn waardes van zijn lever en zijn alvleesklier verhoogd zijn.
Maandag hebben ze weer foto's van zijn borstkas en buik gemaakt en een echo gedaan.
Daar konden ze niet veel vinden behalve dan dat ze veel galstenen zagen.
De artsen willen goed uitzoeken waar de pijn vandaan komt eer ze iets gaan doen, want het schijnt als ze ergenes gaan opereren terwijl er iets aan de hand is met de alvleesklier dat hij dat grote problemen kan krijgen, want dan zou eerst de alvleesklier behandeld moeten worden en dan pas het andere.
In ieder geval weten ze even geen raad want het schijnt een heel gecompliceerd beeld te zijn. Het kan alvleesklier, galstenen, maag, darmen of lever zijn, maar wat zijn ze nog niet over uit.
Ik hoop dat ze snel iets kunnen doen want hij sterft continue van de pijn.
Zodra hij morfine heeft ingespoten gekregen zie je hem opknappen maar zodra die is uitgewerkt tekend hij gelijk weer.
We wachten het maar af.

Vakantie Spanje zit erop, helaasss!!